Turkmenistan |
De grensovergang van Uzbekistan naar Turkmenistan neemt 9 uur in beslag. Aan de Turkmeense zijde worden we door onze landelijke gidsen Lena en Ermuhamed opgewacht. Zij helpen ons door de administratieve jungle heen wat veel tijd scheelt. Er wordt door de douane-administratie 6 documenten met de hand uitgeschreven. We betalen 263 dollar voor belastingen, verzekering, milieuheffing, brandstofheffing. Op een document staat precies aangegeven waar we mogen rijden in Turkmenistan. We rijden over een zandpiste naar de plaats Dashoguz. Ineens gaat de piste over in een 6-baans boulevard. De stad ziet er netjes, schoon en goed georganiseerd uit. We overnachten op het binnenhof van Hotel Uzboy. 's Avonds eten we in het restaurant. De rekening valt hoog uit. Na twee nieuwe rekeningen en verwarring over de waarde van de lokale valuta 'manat' en de dollar wordt het goedkoper. De volgende ochtend maken we een bustoer door Dashoguz. Van gebouwen en billboards kijkt ons president Berdimuhammedow met vriendelijke blik aan. Boven de wegen hangen borden met |
    |
   |
  |
kreten zoals: 'samen is het volk sterk'. De stad is kunstmatig en steriel. We bekijken gebouwen zoals de nieuwe universiteit (zonder studenten), een nieuw schoolcomplex met kinderopvang. Er zijn geen kinderen te zien. Het blijkt dat de president op bezoek is geweest in Dubai en daarvan zo onder de indruk was dat hij ter plekker besloot dat hij ook een stad wilde met zulke mooie witte gebouwen. We doen boodschappen op de bazar, waar we als toerist weer veel bekijks hebben. Na de lunch rijden we 100km over een slechte weg naar Këneurgench. Er groeit onderweg voornamelijk katoen. In Këneurgench overnachten we op de parkeerplaats van het mausoleum van Nadjmaddin Kubra. |
  |
    |
   |
17 september bezoeken we de opgravingen, graftomben en begraafplaatsen aan de westkant van Këneurgench. Deze plaats is 7x verwoest en weer opgebouwd. Voor moslims is deze lokatie een heilige plaats. We zien vele vrouwen bidden om een kind. Dan rijden we 260km naar het zuiden. De eerste 80 km zijn groen door de irrigratie. Het water wordt uit de rivier Admuja gehaald en stroomt daardoor niet door in het alsmaar verder opdrogende Aralmeer. Het asfalt is in slechte staat. Om de 5km staat er een politiecontrole. De agenten zwaaien naar ons. We zijn aangemeld. In deze totalitaire staat mogen we alleen over voorafgesproken wegen rijden. We hoeven niet in konvooi te rijden maar wel in ruime kolonne achter elkaar. D.w.z. dat je mag stoppen wanneer je wil en pauze houden zolang je wil, maar je moet op DE weg blijven. We zijn hier niet vrij. Regelmatig worden we ingehaald door dezelfde auto's die een eind verder weer stoppen en wachten tot iedereen gepasseerd is. Een politie-escorte. We overnachten in het midden van de Karakum woestijn bij Dawarza. Daar worden we met 4x4-busjes naar de gaskrater gebracht. Het is een gat van 50x50m waaruit aardgas stroomt sinds begin 80-jaren. Het is het gevolg van een mislukte boring naar aardgas en ontploffing. Het uitstromende gas is daarna aangestoken en verbrand. We hebben een BBQ en zien de vlammen in het donker gloeien, wel spectaculair. |
De volgende dag rijden we 250km door de woestijn naar Asgabat, de hoofdstad van Turkmenistan. Hetzelfde ritueel met de politie herhaalt zich. We overnachten op de parkeerplaats van Hotel Lacyn. Dat is Turkmeens voor valk. 'Zelfs hier heeft het van der Valk concern hotels'. 19 september hebben we een stadstour. Asgabat wordt sinds de onafhankelijkheid van Rusland snel uitgebouwd. Hier heerst geen woningnood, er zijn momenteel meer woningen dan bewoners. Er zijn meglomane standbeelden van de vorige leider Niazov die er uitzien als ruimteschepen met fonteinen. Er zijn grote lanen met wanstaltige grote woonblokken van witmarmer waarin geen mens woont. Ook zijner ministeries en scholen gebouwd zonder dat ze gebruikt worden. Overal in de stad stromen fonteinen. Dit is wonderlijk omdat de stad gebouwd is in de woestijn. De foto van de huidge leider Berdimuhammedow komen we ook op alle kruispunten en gebouwen tegen. We bezoeken een modern winkelcentrum met veel producten die hier eigenlijk niet passen. De temperatuur overdag is 30 graden. 's Nachts koelt het af tot 18 graden |
   |
   |
   |
Maandag rijden we 360km naar het oosten over zeer slechte asfaltwegen naar de stad Mary. We staan daar bij een hotel langs een lawaaiige uitvalsweg.
We bezoeken de ruinestad Merv. Deze stad van de Parthen had 30m hoge lemen muren waarvan nu nog de resten te zien zijn. In 650 n.C. werd de stad veroverd door de Arabieren. De stad werd verwoest door de Mongolen. We bezoeken een uitzichtpunt, een mausoleum en een woonhuis. 's Middags bekijken we 2de stad van Turkmenistan: Mary. Ook hier weer meglomane gebouwen neergezet: Theater, museum, moskee. We eten vleespasteitjes in de bazar, en raken met handen en voeten weer aan de praat met Turkmenen. Erg vriendelijk mensen. 22 september zitten we al om 6.00 uur achter het stuur. We rijden 250 km over slecht asfalt naar de Iraanse grens. Helaas moeten we een grote omweg maken omdat we niet door militair grens gebied mogen. De uitreiscontrole duurt 2 uur, alvorens we het niemandsland oprijden richting Iran.
|
   |
Turkmenistan
|